شایع ترین اختلالات رفتاری اسب – قسمت اول

اختلالات تغذیه ای: تغذیه یکی از ارکان اصلی در شکل گیری رفتار اسب ها شمرده میشود. رژیم غذایی مناسب برای اسب شامل مواد خشبی فراوان و کنسانتره و کالری کم میباشد. اما آنچه اکنون بسیاری از آنها دریافت میکنند کاملا برعکس است و میتواند باعث ایجاد رفتارهای نادرست زیادی در اسبها شود که در این مطلب به برخی از آنها اشاره میکنیم.

Coprophagia

خوردن مدفوع تازه مادر عمدتا در ۸ هفته اول زندگی کره ها  دیده میشود و اعتقاد بر این است که فرومون های مادر در این رفتار نقش دارند. این رفتار سبب تامین میکروفلور طبیعی روده و ویتامین B کره اسب ها میشود. همچنین وجود اسید دئوکسی کولیک در مدفوع سبب محافظت در برابر آنتریت نوزادان و کمک به رسوب میلین میشود.

مدفوع خواری در اسب های بالغ طبیعی نیست و معمولا در اسب هایی با رژیم غذایی کم پروتئین یا غذاهایی که از نظر حجم و گیاه خشبی ناکافی هستند ، دیده میشود. همچنین اسب هایی که با کنسانتره تغذیه میشوند دارای میزان قابل توجهی بالاتر از coprophagy هستند.

به طور آزمایشی نشان داده شده است که افزایش PH cecal باعث میشود اسبها به طور قابل توجهی زمان بیشتری را در حالت ایستاده و زمان کمتری را در coprophagy بگذرانند.

Obesity

چاقی شایع ترین مشکل وضعیت بدنی اسب هاست. کاهش ورزش و تغذیه بیش از حد با یک رژیم غذایی لذیذ و پر کالری میتواند منجر به چاقی شود. ارتباط شناخته شده بین چاقی ، مقاومت به انسولین و لامینیت ، سندرم متابولیک اسب (EMS) نامیده میشود. در مرتع ، اسب های ازاد در حالی که از مکانی به مکان دیگر حرکت می کنند ۸-۱۲ ساعت به چرا میپردازند در صورتیکه اسب های اهلی روزانه ۳-۴ ساعت به این کار میپردازند. مدیریت چاقی یک چالش همیشگی است. در حالی که این امر حول محدود کردن میزان کالری مصرفی است ، اما در حیوانات مرتع میتواند دشوارتر باشد. نگه داشتن حیوان در چراگاه به دلایل زیادی مطلوب است ، بنابراین میتوان از پوزه بندهای مخصوص چرا استفاده کرد. این پوزه بندها میزان مصرف ماده خشک مرتع را به میزان ۷۷٪ – ۸۳٪ کاهش میدهند. برای اسب هایی که در جایگاه نگهداری میشوند ، رژیم غذایی پر از یونجه علفی ساده (با داشتن مقدار قند کم در صورت بروز مقاومت به انسولین) برای کاهش وزن کافی است. پونی ها و اندلس ها در برابر از دست دادن چربی بدن نسبتاً مقاوم هستند و به ورزش روزانه نیاز دارند. در این رژیم غذایی باید اطمینان حاصل کرد که اسب پروتئین ، مواد معدنی یا ویتامین های مورد نیاز بدن را دریافت میکند.

(Pica) Geophagia

پیکا به صورت کلی خوردن اشیا غیر غذایی است که معمولا به صورت تک گیر اتفاق میفتد و به جای یک استرس جدی که باعث ایجاد مشکل در چند حیوان می شود دلایل فردی برای آن وجود دارد. اسب های جوان محیط اطراف خود را به صورت دهانی کشف میکنند و معمولا اشیا را از دهانشان خارج میکنند و رها میکنند اما گاهی اشیا کوچک بلعیده میشوند. پیکا ممکن است به مصرف کم علوفه ، زمان چرای ناکافی ، کمبود مواد معدنی در جیره و کمبود محرک های محیطی مربوط باشد. در بین کره ها ، مقدار کمی جویدن یال و دم طبیعی است. در اسب های جوان که رژیم های پر از پلیت دارند ، در مقایسه با اسب هایی که رژیم های غذایی سرشار از علوفه و مواد خشبی دارند ، میزان این رفتار و همچنین جویدن چوب به طور قابل توجهی بیشتر است. درمان شامل افزودن فیبرهای غذایی بیشتر است. در موارد شدید ، ممکن است لازم باشد که برای جلوگیری از دسترسی ، دم حیوان را در کیسه یا جوراب بپیچید.

Wood Chewing (Lignophagia)

جویدن چوب نوع متداول جویدن مخرب است که میتواند خسارت زیادی به بار آورد. حدود یک سوم اسبهای جوان جویدن چوب را نشان میدهند و عوامل بسیاری در آن نقش دارند:

این رفتار در اسبهایی که رژیم های غذایی غنی از کنسانتره و کم علوفه دارند و میزان مواد خشبی جیره‌شان کمتر از ۶.۸ کیلوگرم است یا پروتئین آنها کمتر از ۱۰٪ میباشد ، معمول است. این رفتار همچنین در هوای سرد و مرطوب و اواخر ماه های زمستان بیشتر مشاهده میشود. محدودیت و عدم ورزش و تحریک باعث افزایش جویدن چوب میشود.

برای سالهای طولانی ، درمان انتخابی استفاده از تکنیک چشایی گریزی بوده است. فرآیند دو مرحله ای است. مرحله اول شامل حساس کردن اسب نسبت به طعم بد با استفاده از بویایی و چشایی است. چندین میلی لیتر از هر ماده بد مزه مانند سس فلفل و سیب تلخ به اسب داده میشود و وقتی انزجار اسب از آن ماده دیده شد. در مرحله دوم روی هر جسمی که نباید جویده شود یا خورده شود ، پوشانده میشود. اگر این تکنیک کار کند ، باید به صورت دوره ای تکرار شود و اشیا به طور مکرر در معرض آن قرار گیرند.

از دیگر درمان های جویدن چوب میتوان به افزایش تحرک و ورزش اسب و استفاده از میله بین دکه ها اشاره کرد تا اسب ها بتوانند یکدیگر را ببینند و با یکدیگر تعامل داشته باشند.

Refusing to Drink

کره ها قبل از اینکه از شیر گرفته شوند بندرت آب مینوشند ، اما وقتی این اتفاق در یک حیوان مسن رخ میدهد ، معمولاً یک مشکلی وجود دارد. عدم تمایل حیوان به آب خوردن دو دلیل دارد:

1. تعدادی از مشکلات جسمی مانند درد شدید دندان ، مشکلات مفصل temporomandibular ، ناهنجاری های زبان یا مشکل در بلع
2. مسائل زیست محیطی مثل آب بسیار کثیف و آلوده به بدن پرندگان مرده یا جوندگان ، برای اسب ها دافعه آور است. ولتاژ فانتوم میتواند آب را به گونه ای الکتریکی کند که اسب هر بار که میخواهد آب بخورد دچار شوک میشود.

Polydipsia / polyuria

پرنوشی و پرادراری از شکایات رایج در طب اسب هستند که می‌توانند علت های بسیاری داشته باشند:

۱- اختلال در دستگاه غدد درون ریز

اسب هایی که مبتلا به سندرم کوشینگ (PPID) و سندرم متابولیک اسب ها (EMS) هستند، دچار hyperglycemia و hypercortisolemia میشوند. کورتیزول موجب مهار ADH میشود و در نتیجه تولید ادرار رقیق افزایش میابد.  PPID در اسب ها از ۷ سالگی به بعد و بیشتر در میانسالی رخ می‌دهد اما EMS در اسب های چاق جوان با رسوبات غیرطبیعی چربی ایجاد میشود.

آزمایشات مخصوص غدد درون ریز مانند آزمایش سرکوب دگزامتازون ، سرکوب ترکیبی دگزامتازون و تست پاسخ هورمون آزاد کننده تیروتروپین ، و اندازه گیری غلظت گلوکز خون ، انسولین ، کورتیزول و هورمون آدرنوکورتیکوتروفیک در تشخیص و افتراق PPID و EMS کمک میکنند.

۲- مشکلات روانی

شایع ترین علت PU / PD در اسب هاست. و معمولا در اسب هایی که عمدتاً محصور در غرفه هستند و دسترسی مداوم به علوفه ندارند ایجاد میشود. بی حوصلگی باعث میشود اسب به طور مداوم آب بنوشد و متعاقباً ادرار کند. درمان شامل  فعالیت هایی برای رفع خستگی و بازیابی سبک زندگی معمولی اسب است ، مانند چرخاندن اسب تا حد ممکن ، تغذیه با وعده های غذایی غلیظ در وعده های کوچک و مکرر به جای فقط دو وعده در روز و تأمین علوفه بیشتر