پاروویروس در سگ + علائم و تشخیص

پاروویروس (CPV) چیست؟
پاروویروس سگ ها یا همان canine parvovirus یک بیماری به شدت مسری در میان سگ ها و به خصوص توله های در سن ۶ هفتگی تا ۶ ماهگی است. پاروویروس یکی از بیماری های کشنده است. اهمیت این ویروس به حدی است که در دوز اول واکسیناسیون توله سگ ها ، ایمنی سازی مقابل این بیماری انجام میشود. در بسیاری از کلینیک های دامپزشکی در دوز اول واکسیناسیون از واکسن مخصوص پاپی یا توله سگ استفاده میشود که شامل ایمنی سازی مقابل پاروویروس و دیستمپر میباشد. هدف از استفاده از واکسن مخصوص پاپی و عدم استفاده از واکسن هشت گانه ، جلوگیری از شوک به توله و همچنین تداوم ایمنی مادرزادی است.
سگ ها چگونه به پاروویروس مبتلا میشوند؟
مهم ترین راه انتقال بیماری ، انتقال مستقیم است. یعنی از طریق لیس زدن و بزاق بیماری به راحتی منتقل میشود. همینطور انتقال ویروس از طریق مدفوع نیز اتفاق می افتد. بنابراین جلوگیری از تماس دهانی یا مقعدی سگ ها با هم ، قبل از واکسیناسیون بسیار اهمیت دارد.
پاروویروس چه مدت در محیط دوام دارد؟
پاروویروس ویروس مقاومی است و در محیط تا یک سال هم مقاومت میکند. بنابراین اگر سگی پای شما را لیس بزند ، بیماری از طریق کفش شما به راحتی به سگ سالم منتقل میشود. پاروویروس نسبت به حرارت حساس است بنابراین در کلینیک های دامپزشکی ، پس از معاینه کیس مبتلا به پارو میز استیل معاینه را آتش میزنند (معمولا با الکل) و به این ترتیب ویروس از بین میرود.
مهمترین علائم پاروویروس چیست؟
این بیماری به دو گونه به بدن بیمار حمله میکند. در حالت اول که بسیار نادر است حمله به عضلات قلبی اتفاق می افتد و در اکثر موارد کیس به طور ناگهانی تلف میشود. در مورد دوم که شایع هست ، ویروس به دستگاه گوارش حمله میکند و اغلب به میکروویلی های روده کوچک آسیب میرساند و به این ترتیب بدن از جذب مواد مغذی ناتوان است. بنابراین علائم گوارشی بسیار مشهود خواهد بود. مهم ترین علائم شامل: اسهال خونی (اسهال عفونی و بسیار بدبو هست) – لاغری – بی حالی – عدم تمایل به آب و غذا – استفراغ – اغلب با تب همراه است – صورتی رنگ شدن لثه ها به دلیل کم آبی
چگونه پاروویروس را تشخیص دهیم؟
پاروویروس راه های شناسایی مختلفی دارد. البته متداول ترین راه تشخیص پاروویروس استفاده از Rapid test یا همان کیت میباشد. خط C به معنای Control است ، خط انداختن C به معنای تایید سالم بودن کیت میباشد. اگر خط T روشن شود ، جواب آزمایش پاروویروس مثبت بوده است.
شیوه انجام آزمایش هم به این صورت است که به وسیله ی سواب مقداری از مدفوع حیوان برداشته شده سپس در محلول رقیق میشود. محلول جدید را به وسیله ی قطره چکان روی کیت میچکانند و چند دقیقه صبر میکنند تا نتیجه آزمایش مشخص شود.

از طریق آزمایش خون نیز میتوان تا حدی از وخامت اوضاع با خبر شد. پاروویروس یک ویروس تهاجمی است بنابراین کاهش تعداد گلبول سفید امری طبیعی در این بیماری است از طرفی کاهش گلبول قرمز به دلیل اسهال خونی نیز دور از انتظار نیست. البته راه های تشخیص تکمیلی برای این بیماری نیز وجود دارد مانند: سونوگرافی و رادیولوژی محوطه شکمی و یا تست ادرار. اما مهم ترین راه تشخیص همان کیت گذاری و CBC میباشد.
بهترین درمان پاروویروس چیست؟
برای اغلب بیماری های ویروسی از جمله پاروویروس ، راه درمان ، درمان حمایتی و سرم تراپی است. هدف از این درمان تقویت سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با ویروس میباشد ، زیرا ما دارویی برای تاثیر مستقیم بر ویروس ، در دسترس نداریم.
معمولا استفاده از سرم یک سوم دو سوم به همراه دوفالیت و B Complex برای تقویت بدن گزینه مناسبی است و استفاده از اندانسترون و یا متوکلروپرامید برای مقابله با حالت تهوع توصیه میشود. بسته به نوع و نژاد و وخامت بیماری میتوان از ویتامین های مختلف و حتی کلسیم نیز استفاده کرد (بخصوص نژادهای کوچک) ، برای مقابله با کم خونی نوروبیون انتخاب خوبی است. آنتی بیوتیک تراپی بسیار مهم است. استفاده از آنتی بیوتیک های موثر بر دستگاه گوارش برای جلوگیری از عفونت ثانویه کارگشاست. برای مثال میتوان از آمپی سیلین و سفتریاکسون به عنوان دو آنتی بیوتیک سینرژیک استفاده کرد.
نکته مهم این است که تعیین پروتکل درمانی حتما باید توسط دامپزشک و پس از معاینه دقیق کیس صورت بگیرد و در مواردی لازم است که حتی روش درمان متفاوتی در پیش گرفته شود.
پاروویروس برای سگ خطر جانی دارد؟
بله ، یکی از بیماری های مهلک پاروویروس است. در برخی نژادها حساسیت بیشتری نسبت به این بیماری وجود دارد مانند نژادهای ژرمن شپرد ، دوبرمن ، رتوایلر ، پیت بول
نحوه پیشگیری از پاروویروس چیست؟
بهترین راه پیشگیری جلوگیری از ارتباط سگ با سگ های دیگر تا پایان واکسیناسیون هست. توجه کنید که حداقل سه نوبت واکسیناسیون به فاصله ی سه هفته یکبار باید صورت بگیرد و این بهترین روش ایمن سازی سگ در برابر پاروویروس و سایر بیماری های خطرناک میباشد. بنابراین آغاز واکسیناسیون از سنین ۶ تا ۸ هفتگی توصیه میشود. تکرار هر سه هفته یکبار صورت گیرد تا حیوان سه دوز واکسن را دریافت نماید و پس از آن واکسیناسیون سالیانه خواهد بود.
مطالب زیر را حتما مطالعه کنید
2 دیدگاه
به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.
مختصر و مفید.
بنظرم میشد راجب اثر بیماری بر CBC هم صحبت شه.
ممنون از توجه شما