بایوتراپی (لارو درمانی) و شاخه های آن چیست؟
یکی از جنبه های یافتن روش درمانی مناسب برای هر شرایطی انتخاب مناسب ترین بستر فناوری است. مولکول های مورد استفاده به عنوان مواد فعال را میتوان به دو دسته تقسیم کرد: مولکول های کوچک و بزرگ. آنها نه تنها از نظر اندازه ، بلکه همچنین از نظر نحوه ساخت ، نحوه رفتار ، نحوه عملکرد در بدن و مناسب بودن آنها برای برخی از اشکال دارویی متفاوت هستند. مولکولهای کوچک و تولید شده شیمیایی بیش از ۹۰٪ داروهای موجود در بازار را تشکیل میدهند و در بیشتر موارد از طریق سلول عمل میکنند. در مقابل ، مولکولهای بزرگ ، که به عنوان بیولوژیک نیز شناخته میشوند ، پروتئینهای درمانی هستند که دارای اهداف خارج سلولی هستند.
درمان بیولوژیک یا بیولوژیکی از بخشهایی از سیستم ایمنی طبیعی بدن برای درمان یک بیماری استفاده میکند. بیولوژیک های درمانی ، برخلاف داروهای “مولکول کوچک” شیمیایی سنتز شده ، پروتئین های حاصل از منابع بیولوژیکی هستند. با گذشت زمان ، دامپزشکی شاهد توسعه داروهای جدیدی خواهد بود که بسیار هدفمند ، ایمن و دارای حداقل عوارض جانبی هستند.
الف) برخی از قدیمی ترین اشکال بیولوژیک ها از بدن حیوانات از جمله انسان استخراج میشود. این شامل:
- خون کامل و سایر اجزای خون
- اندام و پیوند بافت
- درمان با سلولهای بنیادی
- آنتی بادی برای ایمن سازی غیرفعال (به عنوان مثال ، برای درمان عفونت ویروس)
- آغوز پستانداران
- میکروب های مدفوع
- سلولهای تولید مثل
ب) برخی از مواد بیولوژیکی که قبلا از حیوانات استخراج میشدند ، مانند انسولین ، اکنون بیشتر توسط DNA نوترکیب تولید میشود.
ج) آنتی بادی های مونوکلونال (mAbs) آنتی بادی تولید آزمایشگاهی هستند که برای درمان بسیاری از بیماری های مختلف التهابی و سرطان ها مورد استفاده قرار میگیرند ، مشابه آنتی بادی هایی که سیستم ایمنی طبیعی برای مقابله با باکتری ها و ویروس ها استفاده میکند.
از آنجا که آنتی بادی های مونوکلونال “به صورت سفارشی طراحی شده اند” ، میتوان آنها را برای هدف قرار دادن پروتئین های خاص ، مانند گیرنده های سلولی یا مولکول های محلول درگیر در پاتوژنز بیماری ساخت.
بیماری میاز و انواع آن چیست؟
بیماری میاز یک تهاجم بافتی توسط لارو دوبالان است که در انسان و حیوان ایجاد میشود. از لحاظ بالینی بیماری را میتوان به انواع پوستی ، حفره ای ، زخمی ، روده ای و ادراری تقسیم بندی کرد. با وجود اثرات مخرب و زیانبار این لاروها ، میتوان از آن ها در درمان زخم های عفونی و دیابتی ، زخم های بستر ، سوختگی ها ، آبسه ها ، برخی از انواع سرطان و عفونت استخوان استفاده نمود که به این روش ماگوت تراپی میگویند.
لارو (نوزاد کرم) چیست؟
نوزاد کرمی شکل حشراتی مثل مگس لارو نام دارد. این لاروها با استفاده از ترشحات خود باعث حذف بافتهای مرده و عفونی شده و موجب بهبود وضعیت زخم و در نتیجه تسریع روند ترمیم آن میشوند.
لارو درمانی یا ماگوت تراپی چیست؟
لارو درمانی یا ماگوت تراپی روشی است که در درمان زخمهای مزمن از جمله بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی یا زخم بستر استفاده میشود. در این روش ، از لارو نوعی مگس به نام لوسیلیا سریکاتا (Lucilia sericata) که به صورت استریل در آزمایشگاه کشت داده شده اند، جهت درمان بیماران استفاده میشود.
روش لارو درمانی چیست؟
در این روش لارو به مدت یک تا دو روز بر روی زخم بیمار گذاشته میشود. در این روش برای جلوگیری از مشاهده مستقیم بیمار از روند فعالیت لارو ، لاروها را در باندهای مخصوصی قرار داده و بر روی زخم گذاشته میشود و سپس با پانسمان های مخصوصی محل زخم کاملا بسته میشود. بیمار باید بعد از مدت مشخص برای برداشت لارو به کلینیک زخم مراجعه کند زیرا لارو تبدیل به مگس میشود و این موضوع موجب آزار بیمار میشود. لارو یک تکنیک در حد جراحی میکروسکوپی است که پزشک به کمک آن نقاط بسیار ظریف را ترمیم میکند.
ماگوت ها چگونه عمل میکنند؟
آنها این کار را به سه روش انجام میدهند: با مصرف میکروب هایی که در روده آنها میمیرد ، حل کردن میکروارگانیسم های مضر در سطح زخم و ترشح مولکول های ضد میکروبی در ناحیه آسیب دیده.
مطالب زیر را حتما مطالعه کنید
4 دیدگاه
به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.
خیلی جالب بود
عالی
موضوع جالبیه و کمی چندش
جالب بود